Kars kazının serüveni, anaç kazın baharda kuluçkaya yatmasıyla başlıyor. Başlangıçta ufalanmış arpa ekmeğiyle beslenen civcivler, hava ısındığında dışarıya alınıyor ve geç sonbahara kadar süren yaşamları boyunca, doğadan kendi sağladıkları otlar ve tohumlarla karınlarını doyuruyorlar. Yaz bastırınca kazlar yaylaya çıkarılıyor, havalar soğuyup, yağmurlar düştüğünde yeniden köye indiriliyor. Bu dönem genellikle harman sonu olduğundan, kazlar başaklardan toprağa düşmüş tahıl taneleriyle iyice semizleşiyor. İlk kar yağdığında ise kesilip tüyleri, içi alınıyor, bütün olarak salamuraya yatırılıyor. Ardından üzerine biraz un serpilerek açık havada, rüzgâr görecek biçimde asılıp, 30 ile 60 gün süreyle kurutuluyor. Bu yöntem, buzdolabının bulunmadığı dönemlerde geliştirilmiş; ancak bugün de sürdürülüyor. Tek farkla; kurutulmuş kaz, buzdolabında 12 ay bozulmadan kalabiliyor. Gerektiğinde annelerin çocuklarına öğrettikleri yöntemlerle pişirilerek son derece lezzetli şölen yemeklerine dönüşen kazlar, diğer bölgelerimizdeki hemcinsleri gibi yağlı olmadıkları için de sıkça yendiğinde bile insana ağır gelmiyor